Yazasım kaçtı. Hangi doğa, diye düşündüm içimden. İşte bana bunu siz sattınız ve ben de bir güzel satın aldım. Olumsuz düşünce, insanı her yerde buluyor. Her umudunu, her ümitvar düşüncesini yok ediyor bir girdaba sokup.
Eğer kendinizi ruhsal bir çöküntüde hissediyorsanız, hayatınıza aldığınız insanları bir analiz edin. Hayallerinizi, ümitlerinizi paylaştığınızda size sarılıyorlar mı? Bu retorik soruyu da aldı içine o girdap değil mi? Ne zaman bu kadar kötümser olduk? Ne zaman meşru oldu hayatı sevmemek? Ne zaman önem kazandı iyilik uğruna hayal kurmamak, mücadele etmemek?
Hangi doğa, demişken... Güneş vaz mı geçecek doğmaktan sizin dünyanız karanlık diye? Cemreler düşmeyecek, bahar gelmeyecek mi? Deniz çağırmayacak mı yazın sıcağında?
Vazgeçme... Sen de vazgeçme dostum, şu güzelim hayatın içinde var olmaktan. Bu bedbahtlığa, bu karanlığa ve kötülüğe teslim olma.
Tek isyanım budur. Tek öfkem.
Hizmet etme karanlığa, ruhunu ışıldat. Aydınlat. Yoksa bir anlamın kalmayacak. Yokluğa teslim, kurumuş bir omurilik sahibi olacaksın. Hiç bahar gelmeyecek bahçene, evine. Yok olup gideceksin.
Zihnindeki o güzel ışıktan tutsan, yeter.
Hayat Whatsapp'tan ibaret değil. İkinci cemre, suya düştü.
